Take Shelter

35-jarige Curtis La Forche (Michael Shannon) is een gewone man met een eenvoudig bestaan op het ruwe platteland van Ohio. Hij is gelukkig getrouwd met zijn lieve vrouw (Jessica Chastain), heeft een dochtertje en een familiehond. Veel geld is er niet, maar dankzij een vaste baan bij een boorfirma zijn er geen zorgen. En ondanks dat de economische crisis ook hier heeft toegeslagen, weet het de kleine gemeenschap waar Curtis deel van uitmaakt het gewone leven draaiende te houden.

Totdat zijn leven verstoord wordt door steeds heftiger wordende visioenen van een zich aankondigende megastorm. Mysterieus samenzwerende vogels, schokkende kamers, kwaadaardige mannen die zijn dochtertje komen halen: ze beginnen als nachtmerries, maar gaandeweg verbeeldt Curtis zich ook dingen en zijn realiteit en hallucinatie steeds moeilijker uit elkaar te halen. Wordt hij gek? Of staat zijn gemeenschap daadwerkelijk aan de vooravond van een apocalyptische ramp? Curtis zelf twijfelt ook, maar wat als hij niet gek is? Toch neemt hij geen risico en begint obsessief met de bouw van een schuilkelder in de achtertuin - een rigoureus besluit dat zowel zijn gelukkige gezinsleven als zijn werk in gevaar brengt.

TAKE SHELTER is de tweede film van regisseur Jeff Nichols en in alle opzichten een voortzetting van zijn onafhankelijke debuutfilm SHOTGUN STORIES (2007). In dit intrigerend debuut over een hoogoplopende ruzie binnen een groep zwijgzame broers, bewees hij over het talent te beschikken om in het hoofd te kijken van zwijgzame, maar onderhuids kokende personages te kruipen. Michael Shannon speelde daarin al een geweldige en heeft zich sindsdien nog meer ontwikkeld tot een van de meest interessante acteurs van deze tijd met uitstekende rollen in onder andere Sam Mendes' REVOLUTIONARY ROAD (2008) en Werner Herzogs MY SON, MY SON, WHAT HAVE YE DONE (2009). Met Curtis La Forche speelt hij waarschijnlijk zijn meest intense rol tot nu toe: ingetogen, maar gespannen -constant broedend en vechtend tegen de waanzin totdat hij wel een keer moet ontploffen.

Knap aan TAKE SHELTER is vooral hoe lang regisseur Nichols aan de ene kant alle tijd durft te nemen om Curtis' groeiende waanzin uit te diepen: langzaam beïnvloeden de steeds intenser wordende droombeelden de realiteit en dreigt hij totaal van zijn omgeving te vervreemden. Tegelijkertijd laat Nichols het consequent in het midden of Curtis inderdaad wel zijn verstand verliest. Het is deze spanning tussen waanzin en voorpellend visioen waarmee Nichols de kijker op subtiele wijze het verhaal inzuigt. Daarbij wordt uitstekend gebruik gemaakt van de lege, weide vlaktes van het Amerikaanse platteland: juist in dit imponerende, oneindige landschap krijgt Curtis' gevecht met zijn nachtmerries een tijdloos karakter. Het tilt TAKE SHELTER van een hallucinerende thriller naar een bijna episch verhaal.