Lost in the Night

Regisseur Amat Escalante (vooral bekend van de hitserie Narcos) wordt sterk geïnspireerd door de plekken om hem heen. In een NRC-interview vertelt hij dat zijn films vrijwel altijd worden opgenomen rondom zijn huis in Guanajuato, Mexico. Die plek heeft hij de afgelopen tien jaar extreem gevaarlijker zien worden door bendegeweld, ontvoeringen en mensensmokkel. Deze maatschappelijke thema’s ziet hij van dichtbij en vergroot hij stilistisch uit in zijn films. Zo ook in de atypische wraakfilm LOST IN THE NIGHT, een gedegen thriller met fin-de-siècle-achtige trekjes.

Onder de blakend hete zon staat een gigantisch huis. Ongezellig en afgeschermd van de rest. Daar gaan de jonge Emiliano en zijn vriendinnetje undercover als huisknechten bij een rijk gezin. De eigenaren, een kunstenaarsfamilie, hebben mogelijk iets te maken met de verdwijning van Emiliano’s moeder drie jaar eerder. De link met PARASITE is snel gemaakt omdat ook hier de verschillen tussen arm en rijk op scherp worden gezet. Maar wat heeft de een precies wat de ander niet zou hebben?

Het gezin laat de twee buitenstaanders vrij gemakkelijk toe in hun leven. Ze zijn openhartig, maar toch vooral bezig met hun eigen zaken: een walm van verveling en decadentie hangt rond het drietal, bestaande uit vader (een activistische hipsterkunstenaar), moeder (een driftige tv-persoonlijkheid) en dochter (een influencer met zelfmoordhumor). Zij hebben alles en tegelijkertijd niets.

Zoals vaker gebeurt met een typisch gezin dat kennis maakt met gasten van buitenaf (denk aan TEOREMA of, nog recenter, KILLING OF A SACRED DEER) verandert de dynamiek binnen de familie drastisch. De komst van Emiliano werkt ontwrichtend en vervreemdend. Gezinsleden vervallen in diepe crises: artistiek, existentieel en vooral ook seksueel. Hun verwoede pogingen tot zingeving leiden tot weinig goeds. Op deze momenten is LOST IN THE NIGHT op zijn best: wanneer personages zijn vervuld van een moderne leegheid die Escalante als een mal gebruikt voor iets groters. Het spiegelt een perverse maatschappij waarin iedere vorm van geborgenheid lijkt te ontbreken. En in hoeverre is dit morele verval voor ons herkenbaar en onvermijdelijk? Escalante schuwt maatschappijkritiek niet. Het is ook geen toeval dat de hond van het gezin Buñuel heet.

Emiliano als hoofpersonage is daarentegen rechttoe rechtaan. Zijn ridderlijke opdracht is helder en concreet: hij wil diegene wreken die verantwoordelijk is voor de verdwijning van zijn arme moeder. Zijn zoektocht vormt weliswaar een minder spannende rode draad in de film. Die mist diepte waardoor het antwoord op zijn vraag minder relevant wordt. Want in het Mexicaanse mysterie LOST IN THE NIGHT lijkt iedereen op zoek te zijn naar een eigen missend puzzelstukje. Iets van richting en iets van houvast dat de boel bij elkaar houdt. Juist in die holle ruimtes is de film het rijkst. En, of je wil of niet, die vraagstukken gaan iedereen aan: zowel hen die in villa’s wonen als zij die op het gortdroge platteland leven.