The Bad Lieutenant: Port of Call - New Orleans

Acteurs Victor Argo (MEAN STREETS, SMOKE), Paul Calderon (KING OF NEW YORK, CLOCKERS) en Zoë Lund (MS. 45) schreven begin jaren negentig met regisseur Abel Ferrara het script voor BAD LIEUTENANT. De film werd in 1992 in achttien dagen opgenomen in New York City en geldt nog altijd als een van de hoogtepunten van zijn decennium door de bijzonder hardvochtige portrettering van de ondergang van een naamloze politieman, vanuit zijn tenen gespeeld door Harvey Keitel. Ferrara koos er zeer gedurfd voor om enkel de non-stop zuipende, vloekende, spuitende, gokkende en snuivende politieman tot onderwerp van zijn speelfilm te maken. De zaak waar hij aan werkt -de verkrachting van een vergevensgezinde non- is compleet bijzaak. Producent Edward R. Pressman verzocht televisieschrijver William M. Finkelstein in 2009 om het script een letterlijke en figuurlijke opfrisbeurt te geven en tot ieders verrassing besloot Werner Herzog de remake te regisseren.

In THE BAD LIEUTENANT: PORT OF CALL - NEW ORLEANS redt inspecteur Terence McDonagh (Nicolas Cage) een gevangene tijdens de orkaan Katrina van de verdrinkingsdood, maar blesseert daarbij zijn rug. McDonagh begint met pijnstillers op recept, maar stapt al snel over op cocaïne. Dat ritselt hij overal en nergens vandaan en ook zijn vriendin Frankie (Eva Mendes) voorziet hem als bemiddelde callgirl rijkelijk van verdovende middelen. Behalve zijn verslaving houdt de moord op enkele Senegalese immigranten de inspecteur op de been, al verliest hij langzaam de grip op de realiteit. Ondanks deze plotelementen laat Herzog zijn acteurs alle kanten op stuiteren in deze luchtige en cartooneske remake van het gruizige en nihilistische origineel van Abel Ferrara. Cage strompelt al vuilbekkend van nachtclub naar gangsterclubhuis, en van sjiek hotel naar politieburo. Wat hij doet of waar hij dat doet is evenals bij Ferrara van ondergeschikt belang. Herzog onderstreept dat door enkele surreële scènes toe te voegen vanuit leguanenperspectief.

Verwacht in deze zeer losse remake dus ook geen commentaar op Katrina, op drugsgebruik of -zoals in de originele BAD LIEUTENANT- op het katholicisme, want Herzog is druk bezig met het stoeien met verschillende genres. De regisseur verklaarde op het filmfestival van Berlijn, waar hij in 2010 juryvoorzitter was, gemiddeld zo'n twee films per jaar te zien. Ferrara's BAD LIEUTENANT was daar begin jaren negentig niet een van en Herzog wuift in interviews over zijn remake alle vragen over vergelijkingen dan ook gemakkelijk weg. Het script sprak hem aan en daarmee basta. Het is niet ingewikkeld om te zien waarom. In het compleet bezeten en wat hopeloze personage van Harvey Keitel en de meer idiote en doorgeslagen rol van Nicolas Cage herken je namelijk met gemak een van de vele waanzinnige personages uit Herzogs rijke oeuvre terug. Mannen met een volslagen onrealistische impuls die zich in al dan niet volle bewustzijn voor je ogen richting de afgrond werken. Denk aan de personages van Klaus Kinski in FITZCARRALDO en AGUIRRE, of Christian Bales personage Dieter Dengler in RESCUE DAWN. Met zijn nieuwste voegt hij er weer een aan toe, en daar zullen er gezien Herzogs buitengewone werktempo gelukkig nog velen op volgen.