The Paperboy

Na het zware sociaalrealisme van zijn Oscarwinnende PRECIOUS (2009) keert regisseur Lee Daniels terug met de enigszins verwarrende en campy genrecocktail THE PAPERBOY. Een op Pete Dexters gelijknamige roman gebaseerde thriller waarin Daniels het raciaal en seksueel bedrukkende klimaat van Florida in de jaren zestig onder de loep neemt, maar die waarschijnlijk vooral herinnerd zal worden door enkele spraakmakende, seksueel getinte scènes. De inmiddels meest besproken: die waarin een oversekste, white trash Nicole Kidman over tieneridool Zac Efron heen pist.

Het is 1969. In een klein, moerassig plaatsje in Florida is een moord gepleegd op de nare, racistische sheriff Call. Naar alle waarschijnlijkheid door de al even nare, racistische crimineel Hillary van Wetter (John Cusack), maar omdat deze nooit een eerlijk proces heeft gekregen, keert journalist Ward Jansen (Matthew McConaughey) terug naar zijn geboortestad om de boel te onderzoeken. Bijgestaan door zijn gedistingeerde zwarte collega Yardley Acheman (David Oyelowo), zijn jongere broertje Jack (Zac Efron) en Van Wetters trashy verloofde Charlotte Bless (Nicole Kidman) probeert Ward de waarheid boven water te krijgen.

Tot zover de opzet, want vervolgens dwaalt het verhaal van THE PAPERBOY alle richtingen op: de jonge Jack wordt al snel verliefd op de oudere, oversekste Charlotte en loopt als een dweperige puber achter haar aan. Charlotte op haar beurt geilt op veroordeelde criminelen, heeft zich met Van Wetter verloofd zonder hem ooit te hebben ontmoet en gebruikt Ward om haar verloofde voor het eerst in de cel te kunnen bezoeken. Dan is er nog de onduidelijke relatie tussen de twee journalisten, Ward en Yardley, die meer lijken te delen dan slechts een professionele band. En om het nog ingewikkelder te maken wordt het verhaal verteld door Anita (Macy Gray), het zwarte dienstmeisje van de familie Jansen, die met haar stoïcijnse houding niet de meest betrouwbare informatiebron lijkt te zijn.

THE PAPERBOY mist dus een duidelijk lijn, want hoe meer de verschillende verhaallijntjes uitweiden, hoe meer de toeschouwer zijn interesse verliest. Toch is de film soms ook aangenaam: Daniels weet knap een constant klamme, broeierige sfeer op te roepen; Nicole Kidman speelt de meest gewaagde, oversekste rol uit haar carrière - compleet met trashy hoogblonde pruik en push-up BH; John Cusack is een geweldig enge, onvoorspelbare redneck. Toch zorgt juist deze door Daniels gekozen aanpak, aangevuld met retro look, soundtrack en dito beeldkwaliteit, dat zijn zoektocht naar verborgen onderhuidse racistische en seksuele denkbeelden niet meer al te serieus te nemen is. De stomende, cult-achtige exploitatie zit Daniels' serieuze toon in de weg.

Maar toch: ergens in deze verwarrende mengelmoes weet THE PAPERBOY toch een kern te raken. Want zodra de vraag of Van Wetter al dan niet terecht vastzit steeds meer naar de achtergrond verdwijnt, blijken het juist de andere personages te zijn die de gevangenen zijn van het bedrukkende klimaat van het benauwende moerasstadje. Daniels maakt ook duidelijk wat er onderhuids speelt: Ward die een duister geheim met zich meedraagt, Jack die constant in de schaduw staat van zijn succesvollere broer, Charlotte die haar schreeuwerige seksualiteit gebruikt om haar uitzichtloze, eenzame bestaan te bestrijden en de zwarte Anita en Yardley die er constant aan worden herinnerd dat ze tweederangs burgers zijn.