Shadow Dancer

In 1999 schreef de onderzoeksjournalist Tom Bradby een fictief boek over de burgeroorlog die Noord-Ierland in de jaren negentig teisterde. Shadow Dancer heette het als verwijzing naar het schaduwbestaan van verschillende Noord-Ierse informanten die de Britse intelligentiediensten op de hoogte hielden van wat er achter de schermen speelde bij de Irish Republic Army. Met als basis een door Bradby zelf geschreven script en onder regie van de Brit James Marsh, is het nu verfilmd als een sfeervolle, aangename spionagethriller: knap geacteerd en op de juiste momenten suggestief en spannend, maar te licht en routineus om je werkelijk op het puntje van je stoel te krijgen.

Wanneer een bomaanslag op een Londens metrostation mislukt, belandt IRA-lid Collette McVeigh (Andrea Riseborough) in de handen van de MI5, de terrorismebestrijdingafdeling van de Engelse politie. Met de dreiging van een twintigjarige celstraf boven haar hoofd, biedt hoofdagent Mac (Clive Owen) Collette een deal aan: haar vrijheid in ruil voor informatie over haar radicalere broers Gerry en Conor. Onder druk van de situatie en gekweld door het idee dat ze haar jonge zoontje niet zal zien opgroeien, bezwijkt Collette voor Macs aanbieding en zal ze aan hem als geheime informant over de terroristische plannen van de IRA berichten.

Gevangen tussen twee kampen keert de jonge moeder vervolgens terug naar haar leven in Belfast: aan de ene kant haar afspraak met Mac en aan de andere kant haar loyaliteit aan haar familie en de bevrijding van Noord-Ierland waar de IRA voor strijdt. Zal ze instaat zijn een dergelijk dubbelspel te spelen? Niet alleen zal Collette haar broers moeten verraden, ook blijkt al snel dat de IRA zelf haar in de gaten houdt. En in hoeverre kan Mac haar veiligheid werkelijk garanderen? Want ook zijn invloed blijkt beperkt wanneer het erop begint te lijken dat zijn baas (Gillian Anderson) er een tweede agenda op na houdt.

Een verstikkende politieke sfeer, de dreiging van terroristische aanslagen, dubbele loyaliteiten: in SHADOW DANCER weet de Britse regisseur James Marsh alle elementen van een politieke spionagethriller op vakkundige wijze tot een geheel te smeden. Dat de Brit een vakman is die met meerdere disciplines uit de voeten kan, bewees hij al met onder andere THE KING (2005) met Gael García Bernal en William Hurt, de voortreffelijke Oscarwinnende documentaire MAN ON WIRE (2008) en het televisiedrama RED RIDING: IN THE YEAR OF OUR LORD 1980 (2009). Ook uit SHADOW DANCER blijkt deze vakkundige hand: Marsh hanteert een strakke televisiestijl, gekenmerkt door veel close-ups, alledaagse aankleding, kantoorachtige settings en grijze, korrelige beelden, waarmee hij een op momenten een intelligente, spannende thriller aflevert, maar uiteindelijk ook wat te langzaam en gecontroleerd de verschillende netten rond Collette laat sluiten.