Ocean's Eight

'Ocean's Eleven with women wouldn't work, because two would keep breaking off to talk shit about the other nine.' Die grap maakte stand-up comedian John Mulaney in zijn special NEW IN TOWN uit 2012. Zes jaar later blijkt het best te kunnen: OCEAN'S EIGHT is prima vermaak, geheel volgens het boekje.

Meesterdief Debbie Ocean (Sandra Bullock) heeft haar oog op een legendarische diamanten ketting van Cartier (de juwelier zal goed betaald hebben voor de product placement). Ze verzamelt een boeventeam en smeedt een plan om de ketting te stelen op het jaarlijke MET Gala, waar hij om de nek van beroemde actrice Daphne Kluger (Anne Hathaway) zal hangen.

OCEAN'S EIGHT is geen reboot, maar een spinoff: Debbie is de zus van Danny Ocean (George Clooney in de drie OCEAN'S-films van Steven Soderbergh). Die link met de eerdere films is nergens voor nodig. Soderberghs OCEAN'S ELEVEN sloeg ook geen narratieve brug naar Lewis Milestones origineel uit 1960. Bovendien is de familieband nauwelijks relevant. Debbie is nooit eerder genoemd en Danny komt in EIGHT niet voor.

Belangrijker: doordat de film een spinoff is, blijft de schaduw van de voorgaande trilogie eroverheen hangen. Daardoor valt nog meer op dat Gary Ross (THE HUNGER GAMES) niet zo'n aanwezige regisseur is als Soderbergh: de karakteristieke long takes en swingende montage hebben plaatsgemaakt voor een veel conventioneler stijl; af en toe een split screen, flitsender wordt het niet. Ook de plot kent minder malle zijpaadjes en knipogen. Ross maakt gewoon een heistkomedie, niet meer en niet minder. Daar is op zich niks mis mee – maar waarom dan geen reboot maken?

Nou ja, het is wat het is. Een heistfilm leunt doorgaans op drie pilaren: de chemie tussen de personages, een verrassend maar overtuigend misdaadplan, en tijdens de uitvoering van dat plan af en toe een crisis. Wat het eerste betreft zit het bij EIGHT wel goed. Debbie en Lou (Cate Blanchett) zijn als teamleiders de enige personages die wat ontwikkeling doormaken, maar ook de andere vrouwen – Mindy Kaling, Sarah Paulson, Rihanna, Awkwafina en Helena Bonham Carter –  krijgen elk hun moment. Bonham Carter zet haar rol als vanouds vet aan, maar de grappigste momenten komen van de minst grote ster in de cast, Awkwafina. Anne Hathaway doet een smakelijke zelfparodie als de ietwat naïeve actrice van wiens nek de ketting gestolen moet worden.

Het plan zelf is leuk bedacht en in eerste instantie meer gericht op het beïnvloeden van mensen dan het klassieke omzeilen van beveiligingssystemen. Eerst moeten de heren van Cartier overgehaald worden de ketting aan Kluger uit te lenen, dan moet Kluger ervan overtuigd worden hem naar het MET Gala te dragen. Dan wordt er weer wat gehackt en geïnfiltreerd, je kent dat wel. Het gaat de dames allemaal iets te gemakkelijk af. De crisismomenten die een heistfilm spanning geven zijn van korte duur. Oei, de ketting blijkt een magneetsluiting te hebben, die alleen met een speciaal apparaat opengemaakt kan worden! Geeft niks, Rihanna heeft nog een zusje dat zo'n apparaatje wel even namaakt.

Dat het team volledig uit vrouwen bestaat, daar maakt de film geen groot punt van. Debbie duidt haar voorkeur met de regel: 'A him gets noticed, a her gets ignored. For once, we want to be ignored.' Desondanks draagt Cate Blanchett de mooiste jurk van het gala; maar daarover niet geklaagd.