Impardonnables

Geplaagd door writer's block besluit de zestigjarige Franse misdaadauteur Francis (André Dussollier) een appartement in Venetië te zoeken in de hoop daar de rust te vinden om aan een nieuw boek te beginnen. Aldaar begint hij een relatie met de knappe makelaar Judith (Carole Bouquet) en samen betrekken ze een huis op het eiland Torcello, gelegen vlakbij Venetië: niets lijkt de rust om te kunnen werken meer in de weg te staan. Toch begint het leven langzaam door Francis' vingers te glippen: de nieuwe omgeving heft zijn writer's block niet op, want wanneer hij zijn knappe dochter (Mélanie Thierry) verbiedt met een lokale drugsdealer om te gaan, verdwijnt ze spoorloos en moet hij de flamboyante, lesbische privédetective Anna Maria (Adriana Asti) inhuren om haar op te sporen. En als hij zijn jonge, nieuwe vrouw laat volgen door de delinquente zoon van Anna Maria om erachter te komen waar ze toch telkens uithangt, duikt ze het bed in met haar achtervolger. Niets is zoals Francis het hebben wil.

Zoals vaker in de films van de Franse regisseur André Téchiné (LES TÉMOINS, LA FILLE DU RER) draait het in IMPARDONNABLES, gebaseerd op een gelijknamige roman van Philippe Djian, niet alleen maar om het hoofdpersonage: het draait veel meer om het web van sociale relaties waar hij deel van uitmaakt. Het zijn in deze sociale relaties en interacties dat we de voor Téchiné gebruikelijke thema's tegenkomen, maar deze film maakt ook de hartstochten tot thema. De dingen die Francis' hart verlangt, zoals een goede vader, schrijver of echtgenoot zijn, zitten hem telkens in de weg, omdat hij ze niet met elkaar weet te verenigen. Zodoende blijft Francis' hart een vat vol tegenstrijdigheden, een mysterie waar hij met zijn verstand maar niet bij komt.

Het knappe van Téchiné is wederom dat hij de verleiding weet te weerstaan om verklaringen of oplossingen te geven. IMPARDONNABLES biedt geen oplossingen voor Francis' moeizame relatie met zijn leven en omgeving, behalve dan de wijsheid dat je ‘soms dingen doet zonder te weten waarom'. Het laat op geweldige wijze zien hoe mysterieus het leven kan zijn en dat het maar beter is dat we er soms geen controle over kunnen krijgen.