Old Joy

Oorspronkelijk verschenen in boekvorm, heeft regisseur Reichardt OLD JOY verfilmd tot een contemplatieve, betrekkelijk korte film over de alledaagse problemen van twee eind-dertigers. Bijna zonder dialoog schetst Reichardt de levensfase waarin de mannen zich verkeren. Ze richt zich met name op hun gevoelens van ontevredenheid en onvermogen. Door veel stiltes en lange shots van de zwijgende Kurt, een mooie rol van zanger Will Oldham, en Mark wordt een gevoel opgeroepen van verloren zijn en van geleefd worden.

Mark wordt door zijn vriend Kurt gevraagd om samen de bergen bij Oregon in te trekken om er even helemaal uit te zijn. Onderweg luistert Mark naar Air America, een politieke radiozender en een van de weinige liberale, niet-conservatieve politieke geluiden van de laatste tijd. Daarmee vergelijkt Reichardt de impasse van de mannen met de situatie van de Verenigde Staten, waarin het liberale geluid wordt overstemd door conservatieve, christelijke stromingen.

Zoals Kurt en Mark er tijdens hun korte trip in de bergen achter komen dat ze te weinig grip hebben op hun leven en ze hun eigen stem meer willen laten horen, zo lijkt de regisseur met deze film te zeggen dat ze zich in haar eigen land voelt ten opzichte van de machthebbers. OLD JOY straalt een gevoel uit van onvermogen, van het zijn verloren van de regie en slachtoffer worden van de tijd. Levensvraagstukken waarin vele, vooral wat oudere filmkijkers zich moeiteloos kunnen verplaatsen.

Het op 16mm gedraaide OLD JOY vaart helemaal op herkenbaarheid van hun problematiek en creëert daartoe een contemplatieve sfeer waarin de kijker de tijd krijgt om zelf het plaatje in te vullen. De mooie beelden en spaarzame dialogen reiken slechts een handvat aan om de thema's te laten bezinken. Een prettig tempo en goede acteurs doen de rest. Op het International Film Festival Rotterdam won OLD JOY terecht een Tiger Award.