De Laatste Dagen van Emma Blank

Met de bekendmaking van de verrassende keuze voor televisieactrice Eva van Wijdeven (Dunya & Desie, Vuurzee, Schnitzelparadijs - De serie) werd de opwinding voor de nieuwe speelfilm van Alex van Warmerdam -zijn zesde in 23 jaar- alleen maar groter. Zou het wel weer zo goed en zo eigenaardig worden? Wordt het weer een echte hermetische Van Warmerdam? Houdt hij het kort en bondig zoals in KLEINE TEUN of gaat hij de landsgrens over zoals in GRIMM? Er kan opgelucht worden ademgehaald, want DE LAATSTE DAGEN VAN EMMA BLANK is met een weliswaar beknopt uitgangspunt weer een uitstekende film met een ijzersterke cast, waarin Marlies Heuer de show steelt als tirannieke Emma Blank.

Er heerst een merkwaardige, ijzige sfeer in het landhuis van Emma Blank midden in het Noord-Hollandse duinlandschap. Blank ziet haar einde naderen en wenst van haar huishouden wat steun, hulp en af en toe een lief woordje om haar laatste dagen in vrede door te kunnen brengen. Geen opvallende of vergaande eisen voor een stervende dame, maar de kokkin (Annet Malherbe), de dienstmeid (Eva van de Wijdeven), het manusje van alles (Gijs Naber) en hoofd huishouding (Gene Bervoets) zetten zich dagelijks desondanks met lange tanden aan hun taken. Emma Blank is namelijk een pinnige, egocentrische tante die haar onderdanen met ijzeren hand regeert. Menselijkheid of mededogen is haar compleet vreemd, en de enige reden dat de huishouding nog aanblijft is de belofte van een erfenis.

Langzaam ontrafelt schrijver-regisseur-componist-artdirector Van Warmerdam in deze filmbewerking van zijn eigen toneelstuk ADEL BLANK de exacte verhouding en relaties tussen de leden van dit bizarre huishouden, en brengt daarmee de broodnodige spanning in het script dat om een wel erg summier idee is heengeweven. Is Emma eigenlijk wel ziek, hoe lang houden ze het vol om haar te bedienen, wat wil die jongen bij het meertje van de dienstmeid? Deze vragen houden de aandacht gedurende de speelduur van krap negentig minuten maar net vast, maar gelukkig valt er in de tussentijd enorm te genieten van het voortreffelijke acteren, de spitse dialogen, het optimale gebruik van het speciaal voor de film gebouwde landhuis en het prachtig uitgelichte duinlandschap.