The Ides of March

Wie politieke ambities heeft en ervan af wil, moet THE IDES OF MARCH kijken. George Clooney schildert de Amerikaanse presidentscampagne af als een regelloos spel, waarin men zich graag voordoet als idealistisch en betrokken, maar de honger naar geld en macht het doorgaans wint van de moraal.

Centraal staat Stephen Meyers (Ryan Gosling), de jonge, extreem getalenteerde campagneleider die democratische presidentskandidaat Mike Morris (George Clooney) aan de overwinning moet helpen. Achter de schermen gebeurt het meeste werk: Gosling verzint wat Morris moet zeggen, waar hij moet staan en hoe hij moet kijken. Als Morris maar gehoorzaam is, kan er weinig misgaan. Maar uiteraard gaat alles mis, want mensen blijven mensen, en de kleine fouten die ze maken kunnen grote gevolgen hebben.

Clooney toont een fascinerende wereld. Een wereld waarin iedereen zich vol passie stort op de nobele taak hun land te veranderen- maar waarin tegelijkertijd alle idealen te koop zijn en iemand zomaar uit wrok kan overstappen naar de andere kant. De futiliteit van politiek werd zelden zo mooi in beeld gebracht: of je scoort, hangt af van je campagneteam, en de meeste mensen in dat team kan het weinig schelen voor wie ze werken.

Gosling is uitstekend als ambitieus wonderkind dat worstelt met morele kwesties: blijft hij trouw aan zijn idealen, of laat hij zich verleiden als de kans op een veelbelovender carrière bij de concurrent zich aandient? De persoonlijke strijd speelt hij opvallend subtiel: emotionele uitbarstingen heeft hij zelden. Maar Gosling beschikt over genoeg talent om een film te dragen zonder zijn stem ook maar te verheffen.

Ook van de bijrollen kunnen we stuk voor stuk genieten: Clooney brengt zijn toespraken met zoveel overtuigingskracht dat we hopen dat hij het in 2012 tegen Obama opneemt. Maar de show wordt gestolen door twee (te) kleine rollen van Philip Seymour Hoffman en Paul Giamatti. Die namen staan altijd garant voor genot, en ook hier weer: Hoffman en Giamatti zijn concurrerende campagneleiders, die elkaar voortdurend overtreffen in beschaafde gluiperigheid. Vanaf het moment dat ze voor het eerst verschijnen en dodelijke blikken wisselen, blijf je verlangen naar meer. Beide acteurs mogen gerust gaan werken aan hun Oscarspeech.

De woorden ‘the Ides of March' zijn vooral bekend uit Shakespeares stuk JULIUS CAESAR, waarin de Romeinse keizer door een waarzegger gewaarschuwd wordt op te passen op vijftien maart; de dag waarop hij vermoord zal worden. THE IDES OF MARCH doet dan ook denken aan een Shakespeariaanse tragedie: iedereen spreekt in schitterende zinnen, maar onder die laag van beschaving zit een amoreel, egocentrisch dier.