The Cabin in the Woods

THE CABIN IN THE WOODS is het soort film waarvan je beter zo min mogelijk kunt weten voordat je hem ziet. Een welgemeende waarschuwing: vermijd trailers en recensies. Wat we verklappen: dit is de nieuwe SCREAM. Een film die het horrorgenre met gelijke hoeveelheden kritiek en liefde ontleedt, en daarmee werkt als zowel een slimme satire als een volbloed horrorfilm. CABIN gaat daarin verder dan al haar voorgangers, maar hoe precies... dat moeten we koste wat kost geheim houden.

Vijf twintigers, elk een genrefilmarchetype, gaan op vakantie naar een EVIL DEAD-achtige blokhut in het bos. Lugubere schilderijen en een kelder vol griezelige attributen zijn slechts het begin van de verschrikkingen die ze daar te wachten staan. Ondertussen zijn twee ingenieurs op een onbekende locatie bezig met een mysterieus project. Hoe deze twee verhaallijnen met elkaar in verband staan, wordt gaandeweg duidelijk. We zullen er verder over zwijgen: een van de vele kwaliteiten van CABIN, is de manier waarop ze langzaam maar zeker meer informatie prijsgeeft over haar duivelse plot. Iedere keer als het publiek denkt de film een stap voor te zijn en te weten hoe de vork in de steel zit, wordt het aangenaam verrast als blijkt dat CABIN nog meer plotwendingen in petto heeft.

Scenaristen Joss Whedon en Drew Goddard zijn bewonderenswaardig ambitieus. Ze hadden ervoor kunnen kiezen THE CABIN IN THE WOODS enkel een slimme parodie te maken. Maar ze doen meer dan dat: naast een oefening in postmoderne genredeconstructie is CABIN ook een meeslepende horrorfilm. Echt eng wordt het niet; de nadruk ligt meer op humor dan op angst. Maar spannend wordt het zeker. Dat is in de eerste plaats te danken aan de personages: hoewel bewust wandelende clichés, zijn de vijf twintigers vermakelijke en sympathieke figuren. In tegenstelling tot het slachtvee dat CABINS inspiratiebronnen bevolkt, zijn dit mensen waarvan je oprecht hoopt dat ze het einde van de film halen.

THE CABIN IN THE WOODS is een achtbaanrit met hersens. Een must voor de horrorliefhebber, maar ook zij die normaalgesproken hun neus ophalen voor het genre moeten de creativiteit en passie van Whedon en Goddard kunnen waarderen. Het klinkt overdreven, maar het moet gezegd worden: dit is de leukste popcornhorrorfilm sinds EVIL DEAD 2.